Markery Zapalne Jelit
Wynik badania opatrzony jest szerokim komentarzem z propozycją działań terapeutycznych.
Kalprotektyna jest białkiem produkowanym podczas procesów zapalnych przez składniki krwi: granulocyty obojętnochłonne, monocyty i makrofagi oraz przez komórki nabłonka. Białko to posiada właściwości bakterio- i grzybobójcze oraz prawdopodobnie bierze udział w modulowaniu procesów zapalnych. Ocena stężenia kalprotektyny w kale ma potencjał być badaniem przesiewowym różnicującym pomiędzy zespołem jelita drażliwego a chorobami zapalnymi jelit. Poziom kalprotektyny podwyższa się wraz z rozwijającym się procesem zapalnym – im bardziej zaawansowany stan zapalny, tym wyższe stężenie tego białka. W związku z tym ilościowe oznaczanie kalprotektyny może służyć do obserwacji zaostrzenia lub remisji choroby. Oznaczenie podwyższonego stężenia kalprotektyny w kale potwierdza aktywny stan zapalny jelita i może być wczesnym wskaźnikiem prognostycznym chorób zapalnych jelit, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy Wrzodziejące Zapalenie Jelita Grubego. Wynik ujemny z dużym prawdopodobieństwem wyklucza nieswoiste zapalenie jelit i pozwala uniknąć badań inwazyjnych.
Alfa-1-antytrypsyna, inhibitor proteazy, jest wytwarzana w wątrobie i w niewielkim zakresie również w błonie śluzowej jelita. Jest uznawana za marker świadczący o zwiększonej przepuszczalności śluzówki. Podwyższone wyniki prób ze stolca pojawiają się w kontekście jelitowej utraty białka oraz przy zmianach zapalnych błony śluzowej jelita, wskazując nawet utajone reakcje zapalne. Również inne niekorzystne okoliczności jak np. reakcje immunologiczne na pewne składniki pokarmowe lub nasilone występowanie toksycznych wobec błony śluzowej metabolitów z przemiany materii, niepożądanych mikroorganizmów, mogą pociągać za sobą zwiększoną przepuszczalność, a tym samym wzrost wartości alfa-1-anytrypsyny w stolcu.
Eozynofilowe białko X – EPX jest cytotoksycznym białkiem wydzielanym przez zaktywowane eozynofile w reakcji obronnej przed patogenami takimi jak bakterie i pasożyty. Stanowi marker do rozpoznania i oceny reakcji zapalnych w jelicie. Niewielkie podwyższenie poziomu EPX w kale, sugeruje utajony stan podrażnienia przez antygeny (składniki pokarmowe, mikroorganizmy). W przypadku znacznego zwiększenia poziomu EPX będącego wyrazem nasilonych reakcji immunologicznych, podejrzewa się obecność pasożytów jelitowych. Znacząco podniesiona wartość EPX wskazuje na alergie i nadwrażliwości pokarmowe typu IgG4.
Laktoferyna to wiążąca żelazo glikoproteina uwalniana do kału z leukocytów. Wchodzi w skład ziarnistości cytoplazmy neutrofilii. Główną przyczyną neutrofilii w kale pacjentów z przewlekłą biegunką jest chroniczna choroba zapalna jelita grubego np. choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Wykazano, że laktoferyna jest bardziej precyzyjnym nieinwazyjnym markerem stanu zapalnego jelit niż CRP, OB, p-ANCA, ASCA.
Lizozym - głównym źródłem kałowego lizozymu są jelitowe granulocyty. Umiarkowane zwiększenie poziomu kałowego lizozymu jest często powiązane z znacznym przerostem enteropatogenów takich jak drożdże czy bakterie dysbiotyczne. Znacznie podwyższony poziom lizozymu w kale został zaobserwowany w przypadku zapalnych chorób jelit (IBD), takich jak choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jak również w innych niezapalnych chorobach przewodu pokarmowego związanych z biegunkami. Lizozym pomaga w identyfikacji aktywności zapalnej jelita grubego w odróżnieniu od chorób jelita cienkiego Lekko podwyższony poziom lizozymu może być leczony za pomocą leków przeciwzapalnych lub przez usunięcie antagonistów – takich jak enteroinwazyjne mikroorganizmy czy alergeny. Lizozym na poziomie umiarkowanym do wysokiego (>2000) może wskazywać na aktywny stan zapalny jelit co zazwyczaj wymaga dalszych badań – np. kolonoskopii. By wykluczyć IBD, należy sprawdzić poziomy laktoferyny.
Wydzielnicza immunoglobulina A - sIgA - jest wytwarzana w komórkach plazmowych, zasiedlających obszar błony śluzowej ściany jelita. Służy ona do obrony i neutralizacji antygenów, toksyn i mikroorganizmów chorobotwórczych. Zredukowane poziomy świadczą o niewystarczającej stymulacji układu odpornościowego jelita, podczas gdy podwyższone poziomy wskazują na wzmożone działania obronne. Oznaczanie markerów stanu zapalnego w kale będzie być może pełnić rolę badania przesiewowego, w różnicowaniu chorób o podłożu zapalnym i chorób o podłożu funkcjonalnym.
Tumor M2PK - Badanie przesiewowe, nieinwazyjne w kierunku wykrycia nowotworu jelita grubego. Podwyższony poziom markera M2-PK w kale, stanowi informację o zmianach w jelicie grubym takich jak: długotrwały stan zapalny, gruczolaki, polipy i zmiany nowotworowe. Badanie pozwala na wykrycie zmian nowotworowych we wczesnym stadium.
Oferowane warianty badań:
Markery Zapalne Panel Podstawowy
Zakres badania:
Markery Zapalne Jelit Panel Rozszerzony
Zakres badania:
KAŻDY Z WYMIENIONYCH PARAMETRÓW MOŻNA ZAMÓWIĆ JAKO OSOBNE BADANIE
Materiał do badania: kał
Czas oczekiwania na wynik: ok. 2 tygodnie
Wykonanie analizy: Laboratorium Biovis' Diagnostik (Niemcy)
Kalprotektyna jest białkiem produkowanym podczas procesów zapalnych przez składniki krwi: granulocyty obojętnochłonne, monocyty i makrofagi oraz przez komórki nabłonka. Białko to posiada właściwości bakterio- i grzybobójcze oraz prawdopodobnie bierze udział w modulowaniu procesów zapalnych. Ocena stężenia kalprotektyny w kale ma potencjał być badaniem przesiewowym różnicującym pomiędzy zespołem jelita drażliwego a chorobami zapalnymi jelit. Poziom kalprotektyny podwyższa się wraz z rozwijającym się procesem zapalnym – im bardziej zaawansowany stan zapalny, tym wyższe stężenie tego białka. W związku z tym ilościowe oznaczanie kalprotektyny może służyć do obserwacji zaostrzenia lub remisji choroby. Oznaczenie podwyższonego stężenia kalprotektyny w kale potwierdza aktywny stan zapalny jelita i może być wczesnym wskaźnikiem prognostycznym chorób zapalnych jelit, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy Wrzodziejące Zapalenie Jelita Grubego. Wynik ujemny z dużym prawdopodobieństwem wyklucza nieswoiste zapalenie jelit i pozwala uniknąć badań inwazyjnych.
Alfa-1-antytrypsyna, inhibitor proteazy, jest wytwarzana w wątrobie i w niewielkim zakresie również w błonie śluzowej jelita. Jest uznawana za marker świadczący o zwiększonej przepuszczalności śluzówki. Podwyższone wyniki prób ze stolca pojawiają się w kontekście jelitowej utraty białka oraz przy zmianach zapalnych błony śluzowej jelita, wskazując nawet utajone reakcje zapalne. Również inne niekorzystne okoliczności jak np. reakcje immunologiczne na pewne składniki pokarmowe lub nasilone występowanie toksycznych wobec błony śluzowej metabolitów z przemiany materii, niepożądanych mikroorganizmów, mogą pociągać za sobą zwiększoną przepuszczalność, a tym samym wzrost wartości alfa-1-anytrypsyny w stolcu.
Eozynofilowe białko X – EPX jest cytotoksycznym białkiem wydzielanym przez zaktywowane eozynofile w reakcji obronnej przed patogenami takimi jak bakterie i pasożyty. Stanowi marker do rozpoznania i oceny reakcji zapalnych w jelicie. Niewielkie podwyższenie poziomu EPX w kale, sugeruje utajony stan podrażnienia przez antygeny (składniki pokarmowe, mikroorganizmy). W przypadku znacznego zwiększenia poziomu EPX będącego wyrazem nasilonych reakcji immunologicznych, podejrzewa się obecność pasożytów jelitowych. Znacząco podniesiona wartość EPX wskazuje na alergie i nadwrażliwości pokarmowe typu IgG4.
Laktoferyna to wiążąca żelazo glikoproteina uwalniana do kału z leukocytów. Wchodzi w skład ziarnistości cytoplazmy neutrofilii. Główną przyczyną neutrofilii w kale pacjentów z przewlekłą biegunką jest chroniczna choroba zapalna jelita grubego np. choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Wykazano, że laktoferyna jest bardziej precyzyjnym nieinwazyjnym markerem stanu zapalnego jelit niż CRP, OB, p-ANCA, ASCA.
Lizozym - głównym źródłem kałowego lizozymu są jelitowe granulocyty. Umiarkowane zwiększenie poziomu kałowego lizozymu jest często powiązane z znacznym przerostem enteropatogenów takich jak drożdże czy bakterie dysbiotyczne. Znacznie podwyższony poziom lizozymu w kale został zaobserwowany w przypadku zapalnych chorób jelit (IBD), takich jak choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jak również w innych niezapalnych chorobach przewodu pokarmowego związanych z biegunkami. Lizozym pomaga w identyfikacji aktywności zapalnej jelita grubego w odróżnieniu od chorób jelita cienkiego Lekko podwyższony poziom lizozymu może być leczony za pomocą leków przeciwzapalnych lub przez usunięcie antagonistów – takich jak enteroinwazyjne mikroorganizmy czy alergeny. Lizozym na poziomie umiarkowanym do wysokiego (>2000) może wskazywać na aktywny stan zapalny jelit co zazwyczaj wymaga dalszych badań – np. kolonoskopii. By wykluczyć IBD, należy sprawdzić poziomy laktoferyny.
Wydzielnicza immunoglobulina A - sIgA - jest wytwarzana w komórkach plazmowych, zasiedlających obszar błony śluzowej ściany jelita. Służy ona do obrony i neutralizacji antygenów, toksyn i mikroorganizmów chorobotwórczych. Zredukowane poziomy świadczą o niewystarczającej stymulacji układu odpornościowego jelita, podczas gdy podwyższone poziomy wskazują na wzmożone działania obronne. Oznaczanie markerów stanu zapalnego w kale będzie być może pełnić rolę badania przesiewowego, w różnicowaniu chorób o podłożu zapalnym i chorób o podłożu funkcjonalnym.
Tumor M2PK - Badanie przesiewowe, nieinwazyjne w kierunku wykrycia nowotworu jelita grubego. Podwyższony poziom markera M2-PK w kale, stanowi informację o zmianach w jelicie grubym takich jak: długotrwały stan zapalny, gruczolaki, polipy i zmiany nowotworowe. Badanie pozwala na wykrycie zmian nowotworowych we wczesnym stadium.
Oferowane warianty badań:
Markery Zapalne Panel Podstawowy
Zakres badania:
- kalprotektyna,
- alfa-1-antytrypsyna,
- EPX,
- laktoferyna,
- lizozym,
- wydzielnicze IgA.
Markery Zapalne Jelit Panel Rozszerzony
Zakres badania:
- kalprotektyna,
- alfa-1-antytrypsyna,
- EPX,
- laktoferyna,
- lizozym,
- wydzielnicze IgA,
- krew utajona,
- M2PK (marker nowotworowy jelita grubego).
KAŻDY Z WYMIENIONYCH PARAMETRÓW MOŻNA ZAMÓWIĆ JAKO OSOBNE BADANIE
Materiał do badania: kał
Czas oczekiwania na wynik: ok. 2 tygodnie
Wykonanie analizy: Laboratorium Biovis' Diagnostik (Niemcy)